lunes, 1 de junio de 2015

Invitadas de época

Nuevas tendencias...
 
En plena época de bodas y acontecimientos especiales Framboise Boutique, tocados Oh la la! viaja en el tiempo para traeros desde el pasado a la invitada perfecta de cada época en las que poder inspirarnos.
 
Vestidos,faldas, larguras midi, tul y pamelas visten a las más emblemáticas mujeres del siglo 20 las cuales dejaron huella en la historia pero a su vez en la moda y que todavía nos siguen inspirando.
En esta primera parte Framboise Boutique, tocados Oh la la! presenta a la jovencita cabaretera de los años 20, pasando por la comedida mujer de la Segunda Guerra Mundial hasta llegar al glamour de los años 50.
Un post a modo de editorial de moda en el que queda constancia que, como decía Coco Chanel, "La moda pasa, el estilo permanece"

Pares de zapatos imprescindibles para este verano





Los pares de zapatos pueden resumir un verano mejor que un álbum de fotografías. Comparado con una carpeta escondida en el disco duro de nuestro ordenador, solo basta echar la mirada al calzado más viejo de nuestro armario para añorar viajes, aventuras nocturnas o incluso acogedoras tardes en casa.

 Al igual que tras unas bailarinas se adivinan románticos paseos en bici y helados en la hierba, unas sandalias planas dibujan con su suela cientos de paseos por la ciudad y tardes de terraza. Altas plataformas que auguran noches de discoteca se encuentran en el armario con finas sandalias de tiras que más de una vez volvieron a casa en volandas. Y es que no hace falta decantarse por un solo zapato de nuestra lista para vivir el verano soñado ni tampoco es posible vivirlo sin un poquito de cada.

lunes, 23 de abril de 2012

23 de abril...Día do libro.

Sabes que naceu hai hoxe 114 anos? Valentín Paz Andrade.
Un escritor galego nado no siglo XIX, en concreto o 23 de abril do 1898, en Pontevedra.
O ano 2012 dedicarálle o Día das Letras Galegas.
Este home tivo unha gran traxectoria: político galeguista, empresario, poeta e ensaista.
Foi o impulsor, xunto con Manuel Fernández, da primeira gran multinacional galega, Pescanova. Valentín Paz Andrade promoveu periódicos como 'Galicia' ou 'El pueblo gallego', que son dous grandes pilares culturales do  galeguismo da época. Destacou polo seu compromiso co país tanto no ámbito político, empresarial e literario.
A Valentín faltáronlle votos para ser diputado no ano 1931 e colaborou co Estatuto de Autonomía no ano 1936.
Tras a fundación de Pescanova, da que foi presidente, desenrolou un activa labor no progreso de Galicia como  literario, histórico e económico.
Formou parte da 'Real Academia' a partir do ano 1964 e morre, en Vigo, o 19 de maio do 1987.

O vello Ferrol.

Invítovos a unha pequena reflexión; este pequeno fragmento é de Jorge Borrow, un inglés que escribe a súa imaxe de Ferrol; ¿cómo ollades vos, ou ollarán,  o noso futuro?...


"..Crucé la bahía para ir de la Coruña a El Ferrol...me mareé mucho en la travesía y tuve que ir echado, casi sin sentido, en el fonde la pequeña lancha en que me embarqué, abarrotada de gente. EL viento era contrario y la marejada muy fuerte. No pudimos izar la vela; cinco o seis marinerotes nos llevaron a remo y en todo el tiempo no cesaron de cantar canciones gallegas. De pronto el mar pareció serenarse y el mareo se me pasó de golpe. Me puse de pie ymiré en torno. Estábamos en uno de los parajes más raros que pueden imaginarse;era un largo y angosto pasadizo, dominado en ambas márgenes por una estupenda barrera de rocas negras y amenazadoras. Esa hendidura natural de la línea de la costa es tan regular y tan recta , que no parece obra del azar sino hecha a propósito. Las aguas sombrías y quietas son de inmensa profundidad. El paso tendrá una milla de largo y es la entrada de un ancho fondeadero, en cuyo extremo opuesto se alza la ciudad de El Ferrol.
     Apenas  entré en esta ciudad se apoderó de mi alma la tristeza. La hierba crecía en las calles ; por todas partes me daban en cara las huellas de la miseria. EL Ferrol es el gran arsenal marírtimo de España, y participa en la ruina de la en otro tiempo espléndida marina española. Ya no pululan en él aquellos militares de carpinteros de ribera que construían largas fragatas y los tremendos navíos de tres puentes, destruidos casi todos en Trafalgar. Tan solo unos pocos obreros mal pagados y medio hambriendos desperdician allí las horas, y apenas sirven para reparar tal cual guardacostas desmantelado po los tiros de alguna goleta inglesa contrabandista de Gibraltar. La mitad de los habitantes de Ferrol pide limosna ; y dícese que no es raro encontrar entre ellos oficiales de marina retirados, muchos de ellos inválidos, a quienes se deja perecer en la indigencia, ya que por la penuria de los tiempos, cobran sus sueldos y pensiones con tres o cuatro años de retraso. Una turba de pordioseros importunos me siguió hasta la posada y aún intentó penetrar en mi habitación.
-¿Quién es usted? - pregunté a una mujer postrada a mis plantas, que conservaba en el rostro huellas evidentes de un pasado mejor.
- Soy la viuda- me respondió en muy buen francés- de un valeroso oficial que fue en otros tiempos almirante de este puerto.
En ninguna parte se manifiestan la miseria y la decadencia de la moderna España con tanta fuerza como en El Ferrol.
   Con todo, hay aquí mucho que admirar. A pesar de su desolación actual, hay en El Ferrol algunas calles buenas y no pocas casas muy hermosas..''

A Reconquista de Vigo


En Vigo  celebrase a Festa da Reconquista co fin de conmemorar a retirada dos franceses tras haber dominado a cidade a comezos do século XIX.
É unha festa tradicional na cal se festexa da liberdade e recuperación do territorio limítrofe con norte de Portugal. Xeralmente faise o fin de semana máis próximo ao 28 de Marzo.
Según cóntanos esta festa popular ten a súa orixe no ano 1809, cando o pobo de Vigo, farto do maltrato que padecía pola dominación francesa, desatouse unha revolta popular que culminou coa expulsión das tropas napoleónicas de Vigo.
Os nomes de Morillo e Cachamuiña, dos valerosos militares que colaboraron en guiar ao pobo, a librar a batalla cos franceses, son homenaxeados e recordados nesta festa como heroes. E no es para menos, xa que foron estes dous militares quenes conduciron a reconquista do territorio español ao resto de habitantes, contando soamente coa axuda dos barcos ingleses. Cachamuiña foi quen orientou ao pobo ata a batalla e Morillo, quen finalmente recibiu o aceptou a rendición francesa.
Durante a Festa da Reconquista de Vigo realízanse varias actividades, que lévanse a cabo durante toda a fin de semana. Sitúanse postos de venta de comidas rexionais e outros produtos típicos, montando un mercado semellante ao dos principios do século XIX, entre outras cousas.
Pero sen dúbida, o mais destacado da Festa da Reconquista de Vigo, é a representación teatral que presentase na cidade, co fin de retratar episodios da batalla e conmemorar a nova independencia. O ingreso á Praza da Independencia e a irrupción pola Porta de Gamboa son do mais emocionante. Xustamente é alí onde Bernardo González del Valle, mellor coñecido como Cachamuiña, ten o seu papel central na historia tras romper as portas que bloqueaban o acceso aos vigueses..
Vigo convértese durante o fin de semana mais cércano ao 28 de marzo, nun verdadeiro teatro ao descuberto. É unha gran ocasión para visitar a cidade, e ademais, presenza en vivo a batalla que devolveu a España unha das cidades máis encantadoras.